Maak van je hart geen moordkuil 

Maak van je hart geen moordkuil. Dit zei mijn wijze grootmoeder al.
Als kind snapte ik maar al te goed dat dit te maken had met het uitspreken van je gevoelens.

Mijn grootmoeder was een lieve wijze ziel die mij keer op keer dingen vertelde waar ik nog steeds aan terugdenk.
Sommige goede dingen staan in je geheugen geprent alsof het een leidraad is in je leven voor de rest van je tijd die je op aarde bent.

Mijn grootmoeders energie was zacht maar ook dwingend als ze vond dat iets niet terecht was dan sprak ze zich uit met niet te verstane woorden en dan was ik super trots op haar.

Omdat ik voelde dat dit een waarheid was. En niet haar waarheid maar een universele waarheid.
Zo een spirituele grootmoeder hebben daar dank je ‘’God’’ voor op je blote knieën.
Oma werkte met bloemen en samen met opa ging ze dan de markt op om de bloemen aan de man te brengen en elke vrijdag mocht ik als meisje al de emmers vullen met water waar de bloemen dan in werden gezet voor de zaterdag.

Tegenwoordig wordt dat op de veiling gedaan maar vroeger ging dat in een speciaal pakhuis met een koelcel waar de bloemen dan in werden gekoeld tot de verkoopdag.
Tja waarom vertel ik dit nu? Omdat bij alles wat een mens doet spiritualiteit aanwezig mag/kan zijn.
Het zit hem vaak ook in de daagse dingen.

Een wandeling in het bos bv.. Waar je jezelf kunt verbinden met de natuurelementen.
Een mooi gesprek met een buur die zich depressief voelt en waarvan je weet dat de eenzaamheid dit veroorzaakt.
Je hoeft alleen maar een arm om iemand heen te slaan en dat doet echt wonderen geloof mij maar.
En dat was nu wat oma deed…ze was een mensen mens…iemand die wist wat een mens nodig had.
Liefdevol naar haar omgeving was ze …maar ook scherp hoor als het nodig was.
Tja…zelfs ‘’Jezus’’ was scherp als het volk lief afweten en er een potje van maakte…”gooi geen paarlen voor de zwijnen” zei hij dan.

Wie niet luisteren wil die moet maar voelen was ook een uitspraak van haar.
Mijn vaak ”verbaasde blikken” deden haar dan schaterlachen en ik was zoals altijd verwonderd over de kracht van haar wezen.

Ze was en is nog steeds mijn voorbeeld. En ik heb veel van haar geleerd.
Mensen zijn spirituele wezens dat weten we. Maar spiritueel leven is iets anders.
Dat doe je met je hele wezen en dat leer je door te doen en te voelen en te beleven.
Dat doe je door je open te stellen naar jezelf en naar de ander. Op die manier kan je energie blijven stromen.
En zo maak je ”van je hart geen moordkuil” en kun je jezelf ook in een gesprek met de ander kwetsbaar durven opstellen.

Want je mag kwetsbaar zijn naar de ander. Waar zijn we bang voor? Dat die ander ons verslindt met haar en huid?
Nee meestal is het je eigen angst, de angst dat de ander boos is op je als je je gevoelens uit.
Dat de ander je niet meer lief vindt. Dat de ander de sfeer verziekt en dat je je zelf schuldig gaat voelen omdat je denkt dat je geen goede beslissing hebt genomen?
Ga eens kijken naar dat gevoel en onderzoek dan eens waar dat vandaan komt.
Vaak is het zo dat als je jezelf op een rustige manier uit naar de ander dat er een open en functioneel gesprek uit voort kan komen.

En tja is de ander het niet eens met jou, dan is dat het probleem van de ander en laat je het lekker bij de ander liggen.
Grenzen stellen en blijven aangeven aan jezelf maar ook aan de ander zodat iedereen weet waar hij/zij zich aan heeft te houden en zo kunnen er ook geen misverstanden ontstaan.
Niemand hoeft jou leven te leven en niemand heeft het recht jou je leven te ontnemen.
Denk daar eens over na. Heb je zo iemand in je leven kijk dan eens naar de hiërarchie in de omgeving waarin je leeft.
Wie en wat is het dat jou je mond snoert? Meestal ben jij degene die dit doet.
Uit angst voor confrontatie met je eigen schaduwkant.
Stop ermee jezelf zo neer te zetten en heb respect voor jezelf of leer dat weer te hebben.
We zijn allen spirituele wezens en op de aarde leren wij onze schaduwkanten te belichten en ons karma in te lossen met die of gene.

Weet dat jij het kan als je maar die overtuiging loslaat dat je gestraft wordt als je voor jezelf opkomt.
Ga jij voor jezelf en daardoor voor een betere samenleving?
Doen hoor….ik zeg…zoals mijn wijze groot moeder altijd zei…kind ”ik maak van mijn hart geen moordkuil” het leven is uiteindelijk toch veel te mooi!?

Hartegroet,
Elisa(Lis)