Je eigen hart breken

Je eigen hart breken om in een zijn hart te mogen komen. Het is eigenlijk niet meer van deze tijd, eerlijk gezegd. En toch gebeurt het nog aan de lopende band. Dolgraag in iemand zijn leven willen zijn, terwijl je je eigen hart daarvoor breekt. Dan vind je jezelf nog niet zoveel waard.

Zou je dat namelijk wel vinden, is er geen haar op je hoofd die nog op deze manier in het leven zou willen staan. Verliefd worden op iemand die je bijvoorbeeld van je werk kent, of van een kroeg. Of dagelijks tegenkomt als je van en naar je werk reist. Waarmee je sport, of je sportleraar.

We spreken ze als spiritueel consulenten van Eddie.EU dagelijks, mensen die verliefd zijn geworden op iemand, zonder daar ooit een woord mee te hebben gewisseld. Zowel jong als oud hopende dat deze prins op het witte paard, ooit een keer voor je staat en zegt. Ik wil met jou samen het leven delen.

Vergeet het maar, het is je eigen hart wat je aan het breken bent, op deze manier. Maar ook als je wel iemand leert kennen en met elkaar date. Dat de ander op een gegeven moment afhaakt, wat in de kern heel normaal is, maar voor jou niet.

Je ervaart het als iets wat je niet voor mogelijk hebt gehouden. Hoe kan het? Nou wel eens bij stilgestaan dat jullie twee wildvreemden zijn en het niet zo hoeft te zijn, omdat je date, dat je dan voor altijd bij elkaar blijft.

Ook hier breek je je eigen hart om in een ander zijn hart te mogen komen. Het zegt iets over jezelf. Je hebt jezelf nog onvoldoende lief. Dat is niet vreemd, we krijgen dat niet mee. Alle is gericht op alles buiten onszelf om.

Daarbij hangt liefde er een beetje bij. We worden niet geleerd wat het is, hoe je er mee om dient te gaan. We worden wat dat betreft gewoon een bos ingestuurd. Dat merken wij mediums en paragnosten van Eddie.EU maar al te goed.

Zoveel mensen die niet in staat zijn om met gezond verstand een liefdesrelatie te starten. Die nergens naar kijken, veel te blij zijn dat iemand hun ziet staan. Maar ze zien niet of die ander de juiste houding heeft voor de lange termijn.

Ook dan kies je er voor je eigen hart te breken om in de ander zijn hart te mogen komen. Zo ging en was het vroeger. Maar de tijden zijn veranderd en we zouden eigenlijk allemaal er les in moeten krijgen.

Het zou zo ongelooflijk veel leed, pijn, verdriet en ellende besparen. Tot zelfs ziektes aan toe, omdat mensen zo geobsedeerd kunnen zijn op die ene. Die hun een stem gaf, een bepaald gevoel. Wat vaak een gevoel is van ik tel mee, iemand ziet mij en daar nemen ze dan al genoegen mee.

Het is voor de langere termijn niet meer genoeg. Vroeger wel, je waagde het niet uit elkaar te gaan. Nu wel. We gaan zelfs tegenwoordig bij het minste of geringste uit elkaar. Ook dat komt, omdat we ons eigen hart onvoldoende koesteren en veel te snel weggeven.

Spirituele hulpverleners herkennen dit en zien zoveel drama op dit vlak. Je eigen hart breken, niemand, maar dan ook niemand zou dit nog moeten doen. We zouden hier allen allang van doordrongen moeten zijn, dat het heel vreemd en bizar is dat we het doen. Doen zoals we het gewend waren het te doen, terwijl de spelregels zin veranderd.