Is de mens van nature monogaam?

Is de mens van nature monogaam? We verlangen het van elkaar, monogamie, maar zijn we als mens dat van nature wel? Als we teruggaan naar de oorsprong van de mens, was deze niet monogaam. In de loop der tijd is de mens geëvolueerd en is monogamie de norm geworden.

Onder monogamie verstaan we trouw zijn aan elkaar. Als iemand belt met een medium of paragnost van Eddie.EU en die heeft twijfels over de partner of deze wel trouw is. Ken een medium of paragnost daar wel een antwoord op geven. Mits deze cliënt de naam en leeftijd weet van diegene waar ze haar twijfels over heeft.

Het universum zal namelijk nooit lukraak iemand ergens van willen beschuldigen. Daar ontvangt een medium of paragnost geen antwoord op. Maar eigenlijk is het antwoord ook niet van enig relevant belang.

Er is sprake van een bepaald gevoel. Dat gevoel geeft aan dat er iets speelt. Wordt dit gevoel ingegeven door angst, en dat kan een spiritueel consulent heel goed voelen, dan is er naar grote waarschijnlijkheid niet echt iets aan de hand.

Dan kan het zomaar zijn dat deze cliënt zelf heel veel moeite heeft met vertrouwen. En kun je je afvragen of deze cliënt, doordat ze geen zelfvertrouwen heeft, zelf wel vertrouwen kan schenken. Want we denken bij monogamie altijd direct aan ontrouw. Maar het is veel meer dan dat.

Het zijn ook leugentjes om bestwil. Dingen niet delen. Gevoelens waar je mee zit, niet uiten. Ook dat is een vorm van ontrouw. Als dat gebeurt, voelt de ander dat direct. Dan spreek je dus eigenlijk, zoals we in de wandelgangen doen, niet over ontrouw of monogamie.

Terwijl er wel een bepaalde vorm van ontrouw onder zit. En zoals met alles, komt ook hier weer het woord liefde om de hoek kijken. Liefde als kracht in ieder mens. Als deze juist aanwezig is, zal de desbetreffende persoon totaal geen behoefte hebben aan wantrouw.

Let wel, in de juiste zin van het woord, zoals hierboven beschreven. Deze persoon zal eerlijk zijn door uit te spreken wat er dwars zit. Zal aangeven wat die heeft gedaan op die dag en zal altijd kloppend zijn. Er is geen woord over gelogen. Zo was er een mannelijke cliënt die contact zocht met een spiritueel hulpverlener, die een sollicitatiegesprek had en zo overdonderd was door de vrouw die hij sprak. Dat hij even volledig de weg kwijt was.

Hij was zodanig de weg kwijt, dat hij eigenlijk haar direct in zijn leven wilde hebben. Maar toen gebeurde het. Hij had de suggestie gewekt vrijgezel te zijn, vanuit de spanning die hij tijdens het gesprek voerde. Haar aannemen kon hij eenvoudigweg niet. Hij zou zijn eigen werk niet meer naar behoren kunnen uitvoeren.

Maar hij is geen vrijgezel. Hij heeft een vriendin, maar ja dat was niet ter sprake gekomen. Wat wel ter sprake was gekomen dat hij gescheiden was van de moeder van zijn kinderen. Hiermee wekte hij naar de vrouw een bepaalde suggestie.

Zo zie je hoe snel je met jezelf in allerlei dilemma’s terecht kunt komen van een bepaalde vorm van ontrouw, waardoor monogamie zomaar op de tocht komt te staan. Met andere woorden, monogamie is veel meer dan ontrouw zijn met een ander.

We evolueren als mensen en het is de vraag waar we nu naar op weg zijn. Nu liefde in feite “op de hoek” te krijgen is en qua serieusheid en hoe belangrijk of het in ons leven is, nog totaal aan wordt voorbij gegaan.

Van nature is de mens dus niet monogaam, maar we zijn wel zodanig in het leven gaan staan, dat we het van elkaar verlangen. Liefde floreert anders niet als kracht tussen twee mensen.