Datgene wat waardevol is bezit je niet dat heb je lief

Datgene wat waardevol is bezit je niet dat heb je lief. Zijn we doorgeslagen? Hebben we geen idee meer van wat waardevol is? We weten het wel, maar worden zo op een verkeerd been gezegd, in werkelijkheid. Dat we meer piepen en kreunen als er een deuk in onze auto zit, een vlek op een dure jas. Dan dat we ons realiseren hoe waardevol onze relatie, kinderen, ouders zijn.

We gaan daar vaak zo slordig mee om. Niet in de gaten hebben dat we elkaar pijn doen, met woorden, met daden. Helemaal als we zelf niet lekker in ons vel zitten, moeten onze dierbaren het vaak ontgelden.

Datgene wat echt waardevol is, is vaak heel vanzelfsprekend. En dat is het nou juist niet. Het is het meest kostbaarste wat je hebt. Datgene wat je lief is. Waarom gaan we er dan vaak zo slordig en gemeen mee om?

Omdat we ons het niet realiseren. Het is er toch? Maar ook omdat we andere zaken wel belangrijk hebben gemaakt. Denk maar eens aan je werk? Je weet dat daar een beloning tegenover staat. Je salaris. Om die reden ben je je hier van bewust dat je er iets voor terug moet doen.

We gaan de waarde van iets pas zien als er iets mee gebeurt. Als onze partner bijvoorbeeld aangeeft niet meer gelukkig te zijn en de relatie wilt verbreken. We gaan pas zien als onze kinderen ons de rug toekeren, geen contact meer willen. Welk gemis dat oplevert.

Zie je dat wat waardvol is je niet bezit, terwijl we vaak wel zo met elkaar omgaan. Dat we onze partner, onze kinderen zien als bezit. Die maar moeten luisteren en naar onze grillen moeten dansen. Totdat er wat gebeurt.

Dan ineens zien we wat ons eigen aandeel is geweest. Hoe dom of we zijn geweest. Dat we altijd iets op of aan te merken hadden, zegt een medium werkzaam voor Eddie. EU. Ik was inderdaad altijd maar aan het zeuren. Ik was nooit echt liefdevol naar mijn partner. Ik zie dat nu in.

Ik wou dat ik de tijd kon terugdraaien. Hoor je ook vaak als medium of paragnost. Ineens zien we wat we wel lief hebben, maar niet de waardering gaven wat het verdiende. Er werd waarde gehecht aan andere zaken.

Als werk, vrienden, bezig zijn met een mobiele telefoon, er leuk uitzien, kleding, het huishouden. Er was altijd wel een excuus. We maakten geen tijd voor elkaar vrij, we namen het veel te vanzelfsprekend dat we een relatie hadden. De beslommeringen van elke dag gingen voor.

Wat is dit dan zonde zeg, dat we als mens niet doorhebben wat echt van waarde is en dat vaak net zo lang laten verslonzen totdat we het kwijt zijn. Wat we lief hebben, is het enige waardevolle in ons leven en daar springen we heel slordig mee om.

We kunnen het zelfs op onszelf betrekken. We vergen vaak veel te veel van onszelf, en dat komt dan ook doordat we de waarde van onszelf niet zien. Die hangt af van wat we doen, de buitenwereld die ons waardeert.

Het is echt de hoogste tijd om de waarde van alles wat je lief hebt, wel te gaan zien. Niet alleen de tijd vliegt voorbij. Datgene wat van waarde is voor jou, kan ook zomaar door je vingers glippen. Voor jezelf dat je overspannen geraakt. Voor je liefhebbenden om je heen, dat ze je links gaan laten liggen.