Pijn leren herkennen en healen

Pijn leren herkennen en healen. We hebben het vaak niet in de gaten, dat de pijn die we ervaren, vaak veroorzaakt wordt door dezelfde triggers. Als een lap op een rode stier kun je dan ergens op reageren, je voelt acuut de pijn. Pijn die wel weer wegzakt, maar toch telkens weer naar boven komt, zodra hetzelfde je overkomt.

Het kan al door één woord zijn, door een zin, of door wat iemand doet. En elke keer spring je er bovenop. Reageer je emotioneel en blijf je het doen, zonder in de gaten te hebben, dat er sprake is van een patroon.

Best logisch dat we dit niet zo snel zelf zien, geeft medium, paragnoste Elise van Top-Paragnosten.nl aan. De triggers verschijnen in verschillende hoedanigheden, in verschillende situaties en door verschillende mensen. Dat we dat als mens niet zien, is dus logisch. Wij als mediums en paragnosten, die in het bezit zijn van een Derde Oog en een Zesde Zintuig, wij zien het wel.

We zijn er ook niet emotioneel mee verbonden. We vinden het fijn als mensen ons opzoeken als medium of paragnost, als ze pijn ervaren. Niet dat ze de pijn hebben. Nee, wij zijn in staat ze in te laten zien waardoor de pijn ontstaat en ze er van verlossen.

Als we aangeven dat het een patroon is, dat er sprake is van oude pijn, die ze wellicht zelf niet meer kunnen herinneren. Dat ze zodra hun hetzelfde overkomt, de pijn direct wordt gestimuleerd. We daarbij handvatten geven hoe er mee om te gaan. Dan zijn dat hele dankbare gesprekken die we mogen voeren op Top-Paragnosten.nl.

Aan welke pijn kun je hierbij denken? Als je als kind altijd het gevoel hebt gehad, dat je broertjes of zusje werden voorgetrokken, dan kun je bij het minste of geringste in pijn schieten, als iemand je vergeet uit te nodigen. Als er voor jou iets wordt beslist, bij een afwijzing door iemand. Iemand die niets meer van zich laat horen. Een vriendin die even wat afstand neemt.

Allemaal andere situaties die voor deze persoon eenzelfde uitwerking hebben. Pijn. Pijn dat je niet belangrijk genoeg bent en dus altijd wordt vergeten. Zie je wel, denken ze dan, altijd he, elke keer weer. Vergeten ze mij, net of ik niet besta, niet meetel.

Waarom betrekken ze mij er niet gewoon bij, net zoals al die anderen? Waarom hoor ik het altijd pas als laatste? Met name in liefdesrelaties hebben deze mensen het heel moeilijk. Ze zijn voor hun gevoel al afgewezen en zijn er zeer op gebrand om van hun partner constant eigenlijk een vorm van bevestiging te krijgen, dat ze nog steeds in the picture staan en niet zullen worden gedumpt.

Alles staat daar op afgesteld. Dit is niet alleen heel zwaar voor de persoon zelf, ook voor de partner. Al wordt er geen woord over gewisseld. Diegene die er mee worstelt namelijk, zal niet snel zeggen. Ik vind dit niet fijn. Ik had het anders willen zien. Of had mij er eerder bij betrokken.

Die zinnetjes komen niet op. Wat er wel opkomt is opgekropte boosheid en als die wordt ingeslikt, dan komen die emoties er als een woede uitbarsting op een gegeven moment uit. De partner wordt bedolven onder een lading van vanjewelste. Het lucht even op en daarna komt de spijt om de hoek kijken. Angst, dat ze dit niet hadden moeten doen.

Zichzelf wel voor de kop kunnen slaan, dat ze zich niet in hebben kunnen houden. Want ja, nu zal hun partner vertrekken let maar op. Die constante manier van op je hoede zijn, nekt deze relatie. De persoon die de pijn ervaart, zal het niet begrijpen. Ze heeft toch altijd zo goed haar best gedaan. Nooit verkeerde dingen, vreemd gegaan, noem het maar op. Dan komen ze bij ons, vertellen we wat er echt aan de hand is, dan kan het helingsproces starten.